Wypadanie włosów ‒ główne przyczyny i sposób na zatrzymanie łysienia

Zdrowe zakupy

Suplementy diety

Andrographis ParActin®

Suplementy diety

Ashwagandha KSM-66 BIO

Suplementy diety

AstaZine® Astaksantyna

Suplementy diety

Koenzym Q10

Suplementy diety

Kolagen UC-II®

Suplementy diety

Kurkuma BCM-95®

Suplementy diety

Żeńszeń fermentowany GS15-4®

Zapewne nie wszyscy wiedzą, że na ciele ludzkim znajduje się ok. 5 mln mieszków włosowych, z czego 100-150 tysięcy na głowie, a 60-90 proc. jest w fazie wzrostu. Osoba dorosła ma ok. 250-350 włosów na cm2, a ich liczba i gęstość kształtuje się już między 9. a 22. tygodniem życia płodowego i pozostaje niezmieniona do końca życia. Włosy rosną średnio 1 mm na 3 dni, ok. 1 cm miesięcznie i 12 do 15 cm rocznie. Każdy włos żyje przeciętnie 3-4 lata, a tempo jego wzrostu zależy od wieku, pory roku, odżywienia organizmu oraz predyspozycji genetycznych. Przeciętnie jednej osobie wypada ok. 50-100 włosów na dzień, a ogółem w ciągu całego życia na głowie zachodzi ok. 25-30 cykli życiowych mieszka włosowego. Włosy szybciej rosną u mężczyzn niż u kobiet. Są u nich grubsze, ale cykl wegetacyjny jest znacznie dłuższy u pań i trwa nawet do 7 lat. Najwięcej włosów mają naturalne blondynki, jednak u nich są one najcieńsze. Natomiast najgrubsze włosy są rude, ale jest ich stosunkowo najmniej – przeciętnie tylko ok. 90 tysięcy. Z kolei włosy brązowe nie wyróżniają się zarówno pod względem grubości, jak i gęstości.

Jak rosną włosy?

U każdego człowieka na skórze głowy nieustająco trwa niezsynchronizowany cykl wzrostu włosów. Zachodzi on w 3 fazach, co powoduje, że proces wymiany włosów martwych na żywe jest niezauważalny dla oka. Każdy ludzki włos jest umieszczony w mieszku włosowym i połączony z układem krwionośnym, przez co wszystkie substancje znajdujące się we krwi przenikają również do jego żywych komórek. Mieszki są genetycznie zaprogramowane do produkcji ok. 20-30 włosów. Każdy z nich rośnie przez kilka lat, i jeśli nie jest obcinany może osiągnąć długość ok. 40 cm. Następnie wypada i robi miejsce nowemu. Cykl życia każdego włosa składa się z trzech faz, z których pierwszą jest tzw. anagen, czyli inaczej mówiąc: faza jego wzrostu. Trwa ona ok. 3-6 lat i znajduje się w niej ok. 80 proc. włosów. Kolejna z faz to katagen, czyli faza przejściowa. Ten okres jest bardzo krótki i trwa nie dłużej niż 2 tygodnie, w ciągu których mieszek kurczy się, a brodawka zmniejsza swoją wielkość. W tej fazie zwykle znajduje się 1 proc włosów na całej głowie. Ostatnią z faz jest telogen – faza spoczynku, trwająca od 2 do 4 miesięcy. W tym okresie włos oddziela się od brodawki i wypada, wypychany przez nowy. Włosy telogenowe są całkowicie martwe i zrogowaciałe, a w tej fazie jednocześnie znajduje się ich ok. 15 proc. Proces wzrastania i wymiany włosów zachodzi u człowieka przez całe życie, jednakże, gdy z jakichś przyczyn dochodzi do zaburzenia cyklu ich życia, pojawia się problem przerzedzania i łysienia.

Włosy a zdrowie

Wygląd naszych włosów w dużym stopniu zależy od genów, ale jest także odzwierciedleniem stanu naszego zdrowia i stylu życia. Wypadanie włosów, które samo w sobie jest zjawiskiem naturalnym, może stać się niepokojące, gdy nasili się tak, że z głowy wypada każdego dnia ponad sto włosów. Często ich wypadaniu towarzyszy też zmiana faktury i utrata blasku – stają się wówczas szorstkie, przesuszone i matowe.

Przyczyny wypadania włosów

Nadmierne wypadanie włosów może być spowodowane przez szereg czynników takich jak:

• niedożywienie, w tym niedobory mikro - i makroelementów np. żelaza, cynku;
• zaburzenia hormonalne, np. nadczynność i niedoczynność tarczycy, duża ilość androgenów, powodujących tzw. łysienie androgenne u kobiet, spadek poziomu estrogenów np. po menopauzie;
• Choroby: grzybicę skóry owłosionej głowy, łysienie plackowate, toczeń rumieniowaty układowy;
• łysienie androgenowe [czy to nie jest to samo, co w punkcie drugim?];
• leki, zwłaszcza stosowane w chemioterapii nowotworów;
• zatrucia metalami ciężkimi, takimi jak arsen, tal, rtęć;
• długotrwałe przeziębienie, grypa, wysoka temperatura, zakażenie;
• schorzenia na tle psychicznym: trichotillomanię, czyli zaburzenie objawiające się nieświadomym wyrywaniem swoich włosów, a także anoreksję oraz bulimię;
• radykalna dieta i duża utrata masy ciała, brak odpowiedniej ilości białka w diecie; • poród; • nadmierne przyjmowanie witaminy A; • palenie papierosów;
• genetyka;
• stres;
• stan zapalny organizmu;
• antykoncepcja;
• nieodpowiednia fryzura lub pielęgnacja.

Łysienie fizjologiczne

W trakcie życia przechodzimy trzy okresy, w których narażeni jesteśmy na nasilone wypadanie włosów.

Należą do nich:

• telogenowe łysienie u noworodków, występujące na ogół w obszarze potylicy i polegające na wymianie włosów płodowych na "dorosłe";
• przerzedzenie włosów w okresie pokwitania, występujące u ok. 20 proc dziewcząt i nieco większego odsetka chłopców;
• łysienie menopauzalne, związane ze spadkiem estrogenów.

Warto też pamiętać o tym, że wraz z wiekiem gęstość włosów zmniejsza się, maleje również ilość włosów grubych.

Wypadanie włosów u kobiet

U kobiet najczęściej dochodzi do tzw. łysienia telogenowego, polegającego na tym, że więcej włosów niż zwykle przechodzi w fazę spoczynku i wypada. Ma ono najczęściej charakter okresowy i pojawia się zwykle po upływie 2-4 miesięcy od momentu zadziałania czynnika sprawczego. Negatywny wpływ na włosy może mieć wiele czynników zewnętrznych, które mogą powodować ich nasilone wypadanie.

Najczęściej są to:

• zmiany hormonalne w okresie ciąży lub menopauzy – wówczas spadek estrogenów powoduje często osłabienie i nadmierne wypadanie włosów;
• stres, który wpływa na szybkość wzrostu włosów, ich grubość i gęstość;
• niedobory składników odżywczych w diecie, m.in. kwasów omega-3, żelaza, witamin z grupy B oraz witaminy D3;
• stres oksydacyjny wywołany wolnymi rodnikami;
• sezonowe wypadanie włosów wiosną i jesienią – przypuszczalnie odbywające się pod wpływem zmian poziomu hormonów płciowych;
• mikropodrażnienia skóry głowy, np. zanieczyszczenia czy promienie UV;
• stosowanie niektórych leków;
• grzybicze lub zakaźne stany zapalne skóry głowy.

Hormony a włosy

Na kondycję włosów wpływ mają przede wszystkim estrogeny i androgeny. Estrogeny działają na włosy ochronnie, stąd u kobiet w ciąży można zaobserwować gęstsze i bardziej błyszczące włosy. Natomiast ich spadek powoduje przerzedzenie włosów i zmiany w ich grubości w okresie menopauzy. Z kolei za utratę włosów najczęściej odpowiadają androgeny, czyli hormony płciowe produkowane przez korę nadnerczy oraz przez jądra u mężczyzn, a jajniki u kobiet. Łysienie androgenowe dotyka ponad 80 proc. mężczyzn i ok. 42 proc. kobiet i związane jest z postępującą miniaturyzacją mieszków włosowych, a w konsekwencji ze stopniowym zanikaniem i wypadaniem włosów.

Łysienie androgenowe

Nadmierna utrata włosów często bywa spowodowana zaburzeniami hormonalnymi. Źródłem problemu staje się wówczas przeważnie zachwianie produkcji testosteronu i przekształcanie hormonu w cząsteczkę DHT, która niszczy mieszki włosowe. Jest to najpowszechniejszy rodzaj łysienia, który ma podłoże genetyczne i stanowi 95 proc. wszystkich zdiagnozowanych przypadków łysienia. Dotyka on ponad 80 proc. mężczyzn i ok. 42 proc. kobiet. Łysienie androgenowe jest związane z uwarunkowaną genetycznie aktywnością, obecnego w mieszku włosowym i przetwarzającego testosteron, enzymu (alfa-reduktazy), który odpowiada za miniaturyzację mieszka włosowego. Łysienie o podłożu hormonalnym dotyczy mężczyzn po 40-50. roku życia, natomiast u kobiet występuje po menopauzie, porodzie lub odstawieniu tabletek antykoncepcyjnych. Powodem wypadania włosów staje się wówczas szybkie zmniejszenie mieszka włosowego, połączone ze skracaniem fazy wzrostu włosów. U mężczyzn ten proces zachodzi gwałtowniej i często rozpoczyna się już w młodości, ostatecznie kończąc się zupełną utratą czupryny.

U pań nadprodukcja androgenów wynika z chorób jajników lub nadnerczy oraz wygasania ich aktywności w okresie menopauzy, a jej skutkiem jest utrata równowagi androgenowo-estrogenowej. Jednakże rzadko prowadzi ona do całkowitego wyłysienia, chociaż włosy mogą ulec znacznemu przerzedzeniu. Wiele kobiet skarży się także na znaczną utratę włosów po rozpoczęciu lub zakończeniu przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych, co wiąże się ze zmianami hormonalnymi, zachodzącymi w organizmie.

Choroby tarczycy

Zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy, mogą mieć wpływ na wygląd włosów. Przy niedoczynności są one cienkie, suche i mocno przerzedzone, a przy nadczynności pojawia się tzw. łysienie uogólnione lub plackowate. Źródłem problemu może być też choroba Gravesa-Basedowa, podczas której tarczyca wytwarza immunoglobulinę, przyspieszającą metabolizm i powodującą starzenie się włosów. Stają się wówczas krótkowieczne i wypadają. Dochodzi wtedy do łysienia plackowatego lub równomiernego na całej głowie. Problemy z tarczycą sprawiają, że otoczka kolagenowa, która znajduje się wokół korzenia, ulega zwłóknieniu, przez co korzeń włosa staje się coraz mniej odżywiany, coraz cieńszy i coraz gorzej przytwierdzony do skóry. W końcu wypada, nie odrastając. Tylko podjęcie specjalistycznego leczenia podstawowego schorzenia może poprawić kondycję włosów.

Wypadanie włosów po porodzie

W trakcie ciąży w kobiecym organizmie rozpoczyna się naturalnie zwiększona produkcja estrogenu, który wpływa na poprawę kondycji włosów, przyspieszenie ich porostu oraz aktywację uśpionych cebulek, przez co włosy stają się gęstsze i zdrowsze. Po porodzie następuje nagły spadek tego hormonu, a co za tym idzie, wypadanie włosów.

Inne rodzaje łysienia

Do innych powodów utraty włosów, dotykających zarówno kobiety, jak i mężczyzn, zalicza się przede wszystkim:

• łysienie bliznowaciejące

Pojawia się wtedy, gdy dochodzi do uszkodzenia mieszka włosowego, np. kiedy wskutek silnego stanu zapalnego mieszki włosowe są zastąpione przez tkankę łączną włóknistą. Dochodzi wówczas do zniszczenia mieszka włosowego i nieodwracalnej utraty włosów. Pojawiają się też na skórze "blizny". Ten rodzaj łysienia powiązany jest z chorobami o podłożu autoimmunologicznym, np. liszajem płaskim, twardziną skóry czy toczniem rumieniowatym. Objawy obejmują zwykle okolice czołowo-skroniowe, a dodatkowo może towarzyszyć im uczucie swędzenia skóry i ból przy dotknięciu.

• łysienie plackowate

Jego charakterystycznym objawem są ogniska łysienia o owalnym bądź okrągłym kształcie. Choroba ta ma charakter autoimmunologiczny i często współwystępuje z innymi schorzeniami o takim podłożu. Uważa się, że czynnikiem wywołującym bądź nasilającym objawy tego rodzaju łysienia, jest ostry lub przewlekły stres. „Placki” mogą pojawić się u chorego już w dzieciństwie bądź w okresie dorastania. Na łysienie plackowate cierpi ok. 0,1-0,2 proc. populacji i stanowi ono ok. 2-3 proc. wszystkich dermatoz, z jakimi pacjenci zgłaszają się do dermatologa.

Stres a wypadanie włosów

Znane są przypadki, kiedy pod wpływem silnych przeżyć, człowiek całkowicie łysieje. Dzieje się tak, ponieważ u osób genetycznie predysponowanych, nadnercza rozregulowane przez stres znacząco wzmagają produkcję androgenów i zaburzają funkcjonowanie cebulek włosowych. Wysoki poziom kortyzolu powoduje niedożywienie oraz niedotlenienie mieszków włosowych, a w efekcie osłabienie i nadmierne wypadanie włosów. Przyczyną może stać się także zwiększenie produkcji prolaktyny lub niekontrolowane, nerwowe drapanie się w głowę.

Zatrucie toksynami a wypadanie włosów

Osoby, które mają kontakt z silnymi chemikaliami, mogą być również narażone na nadmierne wypadanie włosów. Szczególny wpływ mają substancje takie jak: tal, arsen, rtęć, bizmut, kwas borny i złoto.

Zatrucie toksynami charakteryzuje się ogólnym złym samopoczuciem, a po około dwóch tygodniach od kontaktu z toksyną może pojawić się wypadanie i utrata nawet wszystkich włosów na głowie. Ponowne ich odrastanie trwa około 6-8 tygodni.

Choroby nasilające wypadanie włosów

Łysienie może być spowodowane także przez inne choroby, niezwiązane w ogóle z włosami. Należą do nich:

• przewlekłe choroby ogólnoustrojowe – np. cukrzyca, choroby wątroby, niewydolność nerek:
• choroby autoimmunologiczne – np. choroba Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty, liszaj płaski:
• choroby zakaźne – np. kiła:
• choroby zakaźne przebiegające z wysoką gorączką:
• choroby psychiczne – np. trichotillomania (chory sam wyrywa sobie włosy, co pomaga mu zredukować napięcie psychofizyczne).

Także choroby owłosionej skóry głowy mogą powodować utratę włosów, do nich należą przede wszystkim schorzenia takie jak: łupież, łojotokowe zapalenie skóry głowy, łuszczyca czy niektóre grzybice. Przy wystąpieniu tych ostatnich, grzyby umiejscawiają się w okolicy mieszków i tworzą plackowate ogniska pozbawione włosów. W tym miejscu rozwija się stan zapalny, który uniemożliwia wzrost włosów, a uszkodzenie cebulek powoduje nieodwracalny proces łysienia.

Stosowane leki a wypadanie włosów

Łysienie polekowe pojawia się w wyniku stosowania wielu rodzajów leków, a ich odstawienie nie zawsze skutkuje odrostem włosów. Częstą przyczyną utraty włosów jest chemioterapia. Nasilenie tej utraty zależy od wrażliwości pacjenta i zastosowanej dawki substancji. Polekowe wypadanie włosów może być także skutkiem stosowania następujących leków:

• hormonalnych – np. androgenów;
• przeciwmiażdżycowych – jak np. fibraty;
• nasercowych – np. beta-blokery;
• przeciwkrzepliwych – np. heparyna, pochodne kumaryny;
• przeciwtrądzikowych – np. retinoidy;
• przeciwgrzybiczych;
• przeciwwirusowych;
• przeciwnowotworowych – np. cytostatyki;
• przeciwdepresyjnych.

Informacje o skutku ubocznym w postaci wypadania włosów powinny znaleźć się w ulotce dołączonej do leku.

Pogoda a wypadanie włosów

Zapewne nie wszyscy zdają sobie sprawę, że pogoda również ma wpływ na kondycję i gęstość włosów. Promienie UV czy też częste moczenie głowy w słonej lub chlorowanej wodzie przyspieszają i zwiększają wypadanie włosów. Z kolei zimą, są one narażone na mróz, śnieg i częstą styczność ze zmianami temperatury.

Dieta a wypadanie włosów

Za wypadanie włosów może być też odpowiedzialne niedożywienie, a zwłaszcza niedobór białka, aminokwasów oraz żelaza i cynku. Brak niektórych pierwiastków w organizmie może powodować wypadanie włosów na całej powierzchni głowy, tzw. łysienie rozlane. Cierpią na nie najczęściej osoby poddające się ostrym kuracjom odchudzającym, które ograniczają dzienne spożycie do 700–1000 kalorii. Niedobór składników mineralnych nie musi wówczas wywołać anemii, ale ujawnić się w postaci problemów z włosami.

Niewłaściwa pielęgnacja

Zbyt częste upinanie włosów oraz noszenie gumek nadwyręża skórę głowy i przyczynia się do zaniku mieszków. Na włosy niekorzystnie działa również tapirowanie, rozczesywanie na siłę i zbyt ciasne wiązanie. Z kolei zbyt często farbowanie i trwała ondulacja, powodują naruszenie struktury włosów i zwiększają ryzyko ich wypadania. Dochodzi wtedy do zwiększonej łamliwości włosów, co powoduje ich utratę. Podobnie działa częste używanie wysokiej temperatury do stylizacji, czyli suszenie, kręcenie i prostowanie włosów oraz. nieodpowiednie kosmetyki, zawierające wiele szkodliwych substancji chemicznych. Za przerzedzenie fryzury może też odpowiadać przesuszenie włosów, powodowane rezygnacją ze stosowania odżywek, olejków i masek.

Wypadanie włosów u mężczyzn

Najczęstszą przyczyną utraty włosów przez panów jest uwarunkowane genetycznie łysienie androgenowe, które charakteryzuje się ubytkami na szczycie głowy oraz w kącikach czoła, przy jednoczesnym nadmiernym owłosieniu w uszach, na plecach czy w nosie. Utrata włosów z jego powodu ma charakter przewlekły i postępujący. Łysienie u mężczyzn zaczyna się z reguły po 40. roku życia, a jego przyczyną zazwyczaj jest osłabienie mieszków i ich obniżona pigmentacja. U panów wypadanie włosów często przybiera formę łysienia plackowatego.

Diagnostyka łysienia

Jeżeli wypadanie włosów utrzymuje się dłużej niż sześć tygodni, warto zwrócić się po pomoc do lekarza specjalizującego się w chorobach włosów ‒ trychologa. Skuteczne leczenie powinno być prowadzone wewnętrznie, czyli dążyć do ustalenia przyczyn oraz zewnętrznie przez właściwą pielęgnację. Diagnoza przyczyn łysienia jest podstawą doboru odpowiedniej terapii i leczenia.

Podczas konsultacji trycholog zadaje pacjentowi szereg dokładnych pytań. Biorąc pod uwagę fakt, że wypadanie włosów jest wywoływane przez wiele różnorodnych czynników, niezwykle istotny jest dokładny wywiad lekarski, przeprowadzony w celu rozpoznania przyczyny tej dolegliwości. Ponadto, za pomocą specjalnego przyrządu, zwanego trychoskopem, lekarz bada skórę głowy i włosy. Często konieczne jest wyrwanie kilku z nich w celu przeprowadzenia badania cebulek. W niejasnych przypadkach, niezbędne bywa poszerzenie diagnostyki o dodatkowe badania.

Leczenie wypadania włosów

W łysieniu androgenowym u mężczyzn stosuje się leczenie doustne na bazie finasterydu. Lek ten występuje w postaci tabletek i ma za zadanie wyhamowanie procesu łysienia. Finasteryd działa wstrzymuje wytwarzanie męskiego hormonu zwanego dihydrotestosteronem, przyczyniającego się do problemu łysienia.

U kobiet zwykle stosuje się leki poprawiające ukrwienie mieszka włosowego, takie jak minoksydyl i aminexil, natomiast doustne leki antyandrogenowe stosuje się wyłącznie w przypadku poważnych zaburzeń hormonalnych, takich jak np. zespół policystycznych jajników.

Istnieją również inne profesjonalne metody walki z nadmierną utratą włosów. Należą do nich kuracje trychologiczne bądź zabiegi medyczne, takie jak mezoterapia. Polega ona na wprowadzeniu, za pomocą niewielkich igieł, do skóry głowy odżywczych substancji, pobudzających mieszki włosowe do ponownego wzrostu. W efekcie wypadanie włosów zostaje zahamowane, a nawet można zauważyć wzrost nowych. Innym rodzajem zabiegów ratujących włosy są kuracje za pomocą mezoterapii tlenowej, które powodują lepsze krążenie oraz doprowadzają substancje aktywne do komórek włosa. Stosuje się je razem z wcierkami. Podobną metodą, która również polega na wstrzykiwaniu pod skórę głowy substancji odżywczej, jest ostrzykiwanie skóry osoczem bogatopłytkowym. W tym wypadku substancją odżywczą wprowadzaną pod skórę staje się osocze uzyskiwane z krwi pacjenta, które wpływa na pobudzenie mieszków włosowych i aktywuje je do wzrostu. Z kolei łysienie bliznowaciejące leczy się za pomocą m.in. kortykosteroidów. Najlepsze efekty przynosi ono wtedy, gdy zostanie rozpoczęte odpowiednio wcześnie, natychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów. Natomiast, kiedy schorzenie spowoduje utratę włosów brwi i rzęs, jedyną skuteczną metodą, będzie ich rekonstrukcja, np. makijaż permanentny brwi. Istnieją również preparaty trychologiczne przeznaczone do wcierania w skórę głowy. Produkowane są one na bazie: aminokwasów, peptyd, keratyny, kolagenu, enzymów, fitohormonów, witamin, minerałów lub minoksydylu. W razie braku efektów stosowania wspomnianych wcześniej kuracji, można wypróbować jedną z dostępnych metod zagęszczania włosów lub wykonać ich przeszczep.

Domowe sposoby pomagające w walce z wypadającymi włosami

Masaż olejem rycynowym

Olej rycynowy zawiera dużą ilość witaminy E oraz kwasów tłuszczowych, które pobudzają wzrost włosów; • Siemię lniane Znajduje się w nim duża ilość kwasów omega 3 oraz protein poprawiających grubość włosów. Sposób przygotowania: namocz 1/4 szklanki nasion wodą i pozostaw na noc. Następnego dnia mieszankę aplikuj na włosy i skórę głowy.

Mieszanka z jajek

Zawarte w nich proteiny zwiększają gęstość włosów i poprawiają ich budowę. Sposób przygotowania: ubij 1-2 jajka, a następnie nałóż mieszankę na mokre włosy i pozostaw na pół godziny. Po zabiegu umyj włosy.

Mieszanka z awokado

Zawiera dużą ilość witaminy E i powoduje, że włosy nabierają objętości, a także nawilża je i wzmacnia. Sposób przygotowania: Rozgnieć awokado i dodaj rozgniecionego banana oraz łyżeczkę oliwy. Całość wmasuj w skórę głowy i pozostaw na około 30 minut a następnie spłucz i umyj włosy szamponem.

Napój z drożdży

Sposób przygotowania: Rozdrobnij kostkę drożdży spożywczych w miseczce. Zalej wrzątkiem, po czym wymieszaj, pij po ostudzeniu, codziennie przez miesiąc. Napój z pokrzywy Sposób przygotowania: Torebkę lub jedną łyżkę suszonej pokrzywy zalej wrzątkiem i parz przez 10 minut. Pij codziennie.

Sok z czarnej rzepy

Można go kupić w sklepach z żywnością ekologiczną, stacjonarnych i internetowych. Pij jedną łyżkę stołową dziennie.

Domowe masaże głowy

Masaże stymulują włosy do wzrostu i pobudzają krążenie skóry głowy. Można wykonywać je ręcznie, jednakże nie są one polecane osobom o włosach ze skłonnością do przetłuszczania. Masaż może trwać od trzech do pięciu minut i powinien być wykonywany do dwóch razy w tygodniu. Aby go wykonać, należy obie dłonie skierować od góry pod kątem 60 stopni i wbić wszystkie palce w głowę, następnie każdym palcem zacząć wykonywać koliste głębokie ruchy. Działanie leczniczych odżywek, wcierek i szamponów można wzmocnić za pomocą stosowania derma rollerów.

Dieta korzystna dla pięknych włosów

Za pomocą odpowiedniej diety lub suplementów można dostarczyć do organizmu witaminy, które ograniczają wypadanie włosów. Retinol, czyli witamina A1, wpływa na wzrost skórnej tkanki nabłonkowej i podział komórek w całym organizmie. Znajduje się w mleku krowim, maśle, tłustych rybach i wątróbce. Natomiast witamina E nawilża włosy oraz posiada działanie antyoksydacyjne, usprawniające pracę naczyń krwionośnych skóry głowy. Można ją znaleźć w orzechach, pestkach, tłustych rybach. Z kolei biotyna odpowiada za wzrost włosów, a także wzmacnia ich strukturę i poprawia gęstość. Można ją znaleźć w nabiale, wątróbce, jajkach oraz soi. Witamina B5 przyspiesza wzrost włosów i sprawia, że są bardziej odporne, rzadziej się łamią, nie wysychają i lepiej się układają. Znajdziemy ją w grzybach, mleku krowim, brokułach, orzechach i rybach. Istotna w zapobieganiu wypadaniu włosów jest także witamina C, dzięki której powstaje kolagen, niezbędny do utrzymania dobrego stanu skóry i włosów. W codziennej diecie osoby dbającej o włosy, powinny znaleźć się również: siemię lniane, drożdże oraz warzywa spożywane na surowo i w postaci koktajli. Ponadto warto wykorzystać również działanie ziół, które można pić lub stosować do mycia skóry głowy oraz płukanek. Przeciwko wypadaniu włosów z powodzeniem można używać: skrzypu polnego, pokrzywy, dziurawca zwyczajnego, brzozy, chmielu, nasturcji, tataraku zwyczajnego, a także korzenia łopianu.

Profilaktyka - co zrobić, aby włosny nie wypadały?

Aby zapobiec nadmiernemu wypadaniu włosów:

• stosuj naturalne suplementy diety na włosy,
• Nie ignoruj problemu wypadających włosów i w każdym przypadku konsultuj się z trychologiem,.
• Staraj się we właściwy sposób myć oraz suszyć włosy.
• Systematycznie masuj skórę głowy.
• Pamiętaj o nawilżaniu organizmu od środka.
• Nie pal i ogranicz spożywanie kawy.
• jedz wartościowe produkty.
• Regularnie podcinaj włosy.
• Stosuj z umiarem produkty do stylizacji
• Staraj się zminimalizować stres.

Czy wiesz że...

Stosowanie preparatów z apteki bez właściwej diagnozy trychologicznej może często powodować jeszcze większy problem. Na przykład, w przypadku wypadania spowodowanego zaczopowaniem mieszków, silne wcieranie preparatów przeciw wypadaniu spowoduje jeszcze większą utratę włosów.