Nasze magazyny
Aż 75% kobiet po menopauzie przyznaje, że ich popęd seksualny zmalał w okresie przekwitania. Statystyka nie dziwi, jeżeli weźmiemy pod uwagę, iż 70% kobiet doznaje suchości pochwy, co już na wstępie znacznie ogranicza aktywność seksualną.
W rezultacie można zapomnieć o spontaniczności i radości z seksu. Wiele kobiet postrzega słabnące libido po prostu jako oznakę przemijającej młodości. Jego poziom nie jest przy tym tematem akceptowalnym społecznie - traktujemy go raczej jak ściśle skrywany sekret i nie poruszamy go nawet przy drinku w gronie najbliższych przyjaciół.
Co wywołuje suchość pochwy?
Obecność estrogenu w okresie płodności sprawia, że powstają wciąż nowe komórki odpowiedzialne za wydzielanie nawilżającego śluzu i nadające sprężystość tkankom wyściełającym ściany pochwy. Gdy poziom estrogenu w czasie menopauzy spada, produkcja komórek spowalnia, a tkanki ulegają wysuszeniu. Suchość ta może powodować ból, jako że nadwerężone, cienkie tkanki są bardziej podatne na urazy i obtarcia. U niektórych kobiet objawia się to nawet pieczeniem czy krwawieniem. Oprócz tego istnieje wiele innych czynników przyczyniających się do przesuszenia okolic intymnych:
Antydepresanty Stosowaniu wielu leków przeciwdepresyjnych towarzyszy wysuszenie pochwy. Warto zatem dowiedzieć się od lekarza, czy istnieje jakiś zamiennik danego farmaceutyku, bądź rozejrzeć się za alternatywą z obszaru ziołolecznictwa.
Prezerwatywy, tampony, płyny do kąpieli Stosowanie niewłaściwych produktów może wywołać suchość w miejscach intymnych. Należy unikać wszelkich produktów z dodatkiem środków zapachowych.
Leki Niektóre antybiotyki, antyhistaminy i leki przeciwzakrzepowe w dużych dawkach bądź stosowane regularnie mogą powodować suchość pochwy.
Chemio- i radioterapia Jeśli poddajesz się właśnie którejś z tych terapii, sięgnij po naturalne suplementy i kremy do stosowania miejscowego.
Co powoduje spadek libido?
Po porodzie wiele kobiet traci zainteresowanie seksem z uwagi na gwałtowne zmiany hormonalne, nieprzespane noce oraz fakt, że natura skłania je wówczas do poświęcania całego swego czasu dziecku, a nie potrzebom męża.
Przybieranie na wadze, utrata wagi, nieregularne miesiączki, wypadanie włosów tudzież nadmierne owłosienie mogą świadczyć o problemach hormonalnych, które nierzadko objawiają się spadkiem popędu seksualnego.
Inne zaburzenia hormonalne, np. problemy z tarczycą, mlekotok (wydzielanie mętnej, białej substancji z sutków poza okresem karmienia) mogą przyczyniać się do niskiego libido.
Ból Gdy stosunek jest bolesny, ludzie często z niego rezygnują. Ból może być wynikiem zakażenia, mimowolnego skurczu mięśni wokół wejścia do pochwy, powiększenia lub przemieszczenia macicy czy nieprawidłowości hormonalnych.
Zmiany hormonalne towarzyszące menopauzie powodują nocne poty i bezsenność, co często skutkuje spadkiem libido.
Przewlekła choroba i brak energii.
Czynniki psychologiczne i traumatyczne doświadczenia z przeszłości również mogą mieć duże znaczenie.
Stres, niepokój oraz depresja notorycznie odbijają się na popędzie płciowym. Gdy zamartwiamy się codziennymi problemami, organizm naturalnie skupia się na przezwyciężeniu trudności i traci zainteresowanie seksem.
Nie istnieją żadne ustalone zasady co do tego, jak przedstawia się "normalny" poziom libido, nie obowiązuje też pojęcie "normalnego" popędu seksualnego. To, co jest typowe dla jednej pary, dla innej może znacznie odbiegać od normy. Każdy powinien oceniać swoje libido w odniesieniu do własnych standardów, a jego postrzegany indywidualnie spadek jest na szczęście odwracalny.
Zmęczenie, brak energii czy wahania nastroju mogą zaszkodzić nawet najbardziej udanym związkom. Jednocześnie malejący poziom estrogenu może skutkować pojawieniem się nieprzyjemnego uczucia suchości pochwy. Gdy wyściełające ją tkanki ulegają wysuszeniu, zbliżenie może sprawiać ból. W skrajnych przypadkach stosunek powoduje nawet otarcia i krwawienie. Gdy dołożymy do tego typowe w okresie przekwitania nocne poty, trudno się dziwić, że niektóre kobiety nie czują takiego popędu, jak wcześniej.
Wiele kobiet cierpi w milczeniu, myśląc, że jest to nieunikniony objaw starzenia się. Jednak dobra wiadomość jest taka, że tak wcale być nie musi. Możemy zrobić bardzo wiele, by odbudować komórki wyściełające pochwę i skłonić je do ponownej produkcji śluzu, co przywróci popęd seksualny. Poniżej przedstawiamy więc najlepsze suplementy i preparaty miejscowe oraz nowe, obiecujące terapie.
Łagodzenie suchości pochwy
Olej z rokitnika Olej pozyskiwany z jagód rokitnika, rosnącego dziko w Azji i Europie, może pomóc w łagodzeniu suchości dróg rodnych. Stanowi on doskonałe źródło kwasów tłuszczowych omega, które wspierają utrzymanie zdrowia i integralności błon śluzowych w pochwie. Jest w nim również obecna witamina C, która hamuje utratę kolagenu, czyli białka, które nadaje skórze sprężystość. Olej z rokitnika sprawdzi się więc w leczeniu nie tylko suchości pochwy, ale też nietrzymania moczu, ma bowiem zdolność przywracania elastyczności tkankom układu moczowego.
W ramach przeprowadzonego w Finlandii wysokojakościowego badania niemal 100 kobiet po menopauzie z objawami suchości pochwy, swędzenia bądź pieczenia codziennie przyjmowało 3 g oleju z rokitnika albo placebo. Po 3 miesiącach u kobiet z pierwszej grupy objawy w obrębie tkanek pochwy istotnie się poprawiły. Badanie podsumowano wnioskiem, iż olej z rokitnika wykazuje korzystne działanie w leczeniu atrofii, tj. zanikania, wysuszenia i zapalenia ścian pochwy1.
|
Kwao Krua (Pueraria mirifica) Roślina ta, stosowana od wielu lat w Tajlandii jako środek leczniczy, pomaga złagodzić zmiany zachodzące podczas menopauzy w obrębie tkanek pochwy. W toku badania na 82 kobietach po menopauzie, które cierpiały na atrofię pochwy, żel dopochwowy zawierający wyciąg z Pueraria mirifica po 3 miesiącach stosowania znacząco zmniejszył objawy2. Inne badanie wykazało zaś, że preparat ten skutecznie ograniczył symptomy po 6 miesiącach3. Bulwy Kwao Krua znane są również z działania na biust - często stanowią kluczowy składnik kremów i tabletek na jego powiększenie. Niektórzy naturoterapeuci zalecają nakładanie korzenia bezpośrednio na piersi - oczywiście w postaci mazidła lub kremu. W rezultacie powinny stać się pełniejsze i bardziej jędrne.
Żel z aloesem Aloes to doskonały naturalny środek na suchość okolic intymnych. Żel można aplikować bezpośrednio na przesuszone miejsca, bądź też przyjmować aloes doustnie, aby wspierać organizm od środka. Mieszanka żelu aloesowego, szafranu, Ashwagandhy oraz mleka to preparat często stosowany w ajurwedzie w celu łagodzenia nadmiernej suchości. Nawilża on pochwę i pomaga utrzymać narządy rodne w prawidłowej kondycji.
Olejek z witaminą E Jego regularna aplikacja w okolicach intymnych przyniesie ulgę od nieprzyjemnego uczucia suchości. Olejek ten można pozyskać również, kupując kapsułki witaminy E i otwierając je za pomocą igły. Pomocna będzie też mieszanka olejku z witaminą E i kremu z pluskwicy groniastej. Zalecam wymieszać 6 kapsułek olejku z ok. 5 łyżeczkami kremu z pluskwicy. Taką mieszankę należy nakładać na zewnątrz i wewnątrz pochwy kilka razy dziennie.
Naturalne środki nawilżające
Dopochwowe żele i środki nawilżające z aloesem i siemieniem lnianym są wolne od sztucznych składników i hormonów. Na rynku dostępne są zarówno żele na bazie wody, jak i oleju. Jak dowiedziałam się od moich pacjentek, najczęściej lubią one stosować preparaty na wodzie, a tych na oleju używają ich partnerzy.
Środki tego typu przynoszą ulgę w przypadku atrofii oraz suchości pochwy, błyskawicznie łagodząc podrażnienia, swędzenie i pieczenie oraz nawilżając suche, delikatne tkanki pochwy. W przeciwieństwie do żeli z fitoestrogenami, które w długofalowej terapii można stosować najwyżej 2 razy w tygodniu, naturalne preparaty bez drażniących związków chemicznych można aplikować tak często, jak jest to potrzebne.
Oczar wirginijski W toku pewnego badania 20 kobiet z objawami przesuszenia okolic intymnych stosowało raz dziennie przez tydzień krem zawierający destylat rośliny Hamamelis virginiana, czyli oczaru wirginijskiego, oraz standardowe składniki stosowane w terapii suchości pochwy. Po zakończeniu badania u ok. 80% z nich suchość ustąpiła całkowicie4.
Terapia laserowa daje nadzieję na przywrócenie prawidłowego stanu tkanek pochwy. W pewnym badaniu u 45 kobiet przez 3 miesiące przeprowadzono 3 zabiegi, co znacząco złagodziło suchość i poczucie dyskomfortu podczas stosunku oraz ograniczyło stresowe nietrzymanie moczu. Skutki były natychmiastowe i długofalowe, chociaż u 1 na 5 kobiet wystąpiło swędzenie bądź pieczenie, które ustąpiło w ciągu 2 dni od zabiegu. Długoterminowa skuteczność oraz bezpieczeństwo zabiegów wciąż czekają na potwierdzenie w toku badań, jednak najprawdopodobniej z czasem staną się one standardową metodą terapii w miejsce powszechnie zalecanych dziś kremów estrogenowych5. Zabiegi tego typu powinny jednak stanowić ostatnią deskę ratunku, gdy już zawiodą pozostałe, naturalne metody.
Podnoszenie libido
Maca Organiczny korzeń z peruwiańskiej rośliny maca to najczęściej zalecany przeze mnie ziołowy lek na objawy menopauzalne, który w toku badań okazał się bezpieczną, naturalną alternatywą dla hormonalnej terapii zastępczej.
|
Jak wykazały analizy, podnosi on poziom estrogenu i progesteronu, czyli 2 hormonów zanikających w okresie perimenopauzy6. Próby kliniczne dowodzą, iż maca może znacząco ograniczyć objawy przekwitania. Pacjentki doświadczają mniej uderzeń gorąca i nocnych potów, lepiej sypiają, mają więcej energii i lepszy nastrój oraz odzyskują libido7.
Dziurawiec zwyczajny Zioło to stanowi skuteczną terapię w leczeniu depresji, towarzyszy mu zaś mniej efektów ubocznych niż w przypadku standardowych antydepresantów. Wszystko wskazuje też na to, że jest skuteczne w podnoszeniu popędu płciowego. Jak wykazało przeprowadzone w Niemczech badanie na ponad 100 kobietach mających problemy z libido w okresie menopauzy, 60% pacjentek stosujących dziurawiec wyraźnie odzyskało popęd seksualny8.
Sugerowana dawka: 900 mg dziennie.
Epimedium Ten ziołowy afrodyzjak, rodzaj bylin z rodziny berberysowatych, od wieków stosuje się w medycynie chińskiej w celu podniesienia seksualności zarówno mężczyzn, jak i kobiet.
Sugerowana dawka: 600 mg dziennie.
Terapia TTCRF (ang. transcutaneous temperature controlled radiofrequency - przezskórna terapia z wykorzystaniem temperatury i fal radiowych) to niechirurgiczna, niehormonalna forma leczenia, opracowana z myślą o kobietach mających trudności z osiąganiem orgazmu bądź cierpiących z powodu stresowego nietrzymania moczu - czyli częstych objawów menopauzy. Niewielkie badanie wykazało, że po jej zastosowaniu ponad 90% kobiet osiągało orgazm 2 razy szybciej, a u innych pacjentek nastąpiła poprawa stanu tkanek pochwy oraz nietrzymania moczu. Badacze zalecają raz do roku wykonać zabieg przypominający, aby zachować korzyści płynące z terapii. Odnotowano też, że pacjentki nie musiały już używać kremów dopochwowych z estrogenami9.
Bibliografia
- Maturitas, 2014; 79: 316–21
- Menopause, 2017; 24: 210–5
- Menopause, 2007; 14: 919–24
- Wien Med Wochenschr, 2017; 167: 189–95
- Int J Womens Health, 2017; 9: 591–5
- Int J Biomed Sci, 2005; 1: 33–45
- Int J Biomed Sci, 2006; 2: 360–74
- Adv Ther, 1999;16: 17786
- Prime, 2015 July/August 3 (4)
