Nasze magazyny
Anna od lat cierpiała na dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Próbowała sobie z nimi poradzić, pijąc napary z rumianku lub mięty. Niestety nie przynosiło to rezultatów. W końcu zgłosiła się do lekarza, który w następstwie przeprowadzonych badań zdiagnozował u niej zespół jelita drażliwego. Jednak przepisane leki również nie przynosiły efektu. W ciągu pół roku 86-letnia Anna schudła 16 kg, co rodzina uznała za bardzo niepokojące. W końcu doszło do hospitalizacji, której bezpośrednim powodem były utrzymujące się przez dwa dni bóle brzucha, nudności, wymioty i wzdęcia. Pojawiły się również trudności z wypróżnianiem i wiatry. Ból o charakterze skurczowym stał się nie do zniesienia.
W szpitalu lekarze zmienili diagnozę. Okazało się, że kobieta cierpi na uchyłkowatość jelita czczego, czyli cienkiego1. Jest to dolegliwość występująca przede wszystkim u osób w podeszłym wieku. Choroba bardzo długo przebiega bezobjawowo, w tym czasie tworzą się po wewnętrznej ścianie jelita wypukłe kieszonki, czyli tzw. uchyłki. Często w początkowym stadium, jak w przypadku Anny, jest diagnozowana jako zespół jelita drażliwego lub niestrawność. Do jej prawidłowego rozpoznania dochodzi na ogół dopiero w trakcie badania endoskopowego. Niestety późna diagnoza uniemożliwia wdrożenie odpowiedniej terapii, czego konsekwencją bywa perforacja jelita i krwotok, który dodatkowo komplikuje proces leczenia.
Hospitalizacja
Po przyjęciu do szpitala Annę poddano szczegółowym badaniom. Stwierdzono ogólne wyniszczenie organizmu, występowanie silnych wzdęć i tkliwość w okolicy śródbrzusza. Miała niewielką leukocytozę, czyli podwyższony poziom białych krwinek, świadczącą o rozwijającym się w organizmie stanie zapalnym. Jednak poziom białka C-reaktywnego był prawidłowy, co zaprzeczało tezie, że w jej ciele toczy się proces zapalny. Badanie radiologiczne ujawniło silne rozdęcie pętli jelita cienkiego. Lekarze zdecydowali się na zastosowanie w pierwszej kolejności intensywnego leczenia zachowawczego, włącznie z żywieniem pozajelitowym, oznaczającym dożylne podawanie płynów zawierających substancje odżywcze, a także wdrożyli postępowanie przeciwzakrzepowe i antybiotykoterapię polegającą na wykorzystaniu amoksycyliny z kwasem klawulanowym, będącej lekiem o szerokim spektrum działania, oraz metronidazolu przeciwdziałającego stanom zapalnym.
Niestety Anna nie poczuła się lepiej, wręcz przeciwnie, dolegliwości bólowe uległy nasileniu. Zdecydowano wobec tego, że należy wykonać laparotomię zwiadowczą, czyli operacyjnie otworzyć jamę brzuszną w celach diagnostycznych. Wykazała ona liczne uchyłki początkowego odcinka jelita cienkiego na długości ok. 40 cm od zagięcia dwunastniczo-czczego. Co istotne, udało się śródoperacyjnie opróżnić jelito. Po laparotomii Anna szybko dochodziła do siebie i została w ciągu 10 dni wypisana ze szpitala.
