Rozmaryn - właściwości lecznicze, zastosowanie i występowanie

Już pod koniec lutego można wysiać go do doniczek, by jak najszybciej skorzystać z prozdrowotnych właściwości rozmarynu.

17 marzec 2017
Artykuł na: 6-9 minut
Zdrowe zakupy

Wystarczy doniczka, mocno nasłoneczniony parapet, rzadkie podlewanie, uboga gleba i pokojowa temperatura (co najmniej 20ºC), by wykiełkowały nasiona rozmarynu lekarskiego. Dzięki temu już wczesną wiosną (w zależności od odmiany) możemy cieszyć się jego żywicznym aromatem i licznymi właściwościami zdrowotnymi.

Rosmarinus officinalis to przedstawiciel rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), wykazującej najwyższą aktywność przeciwutleniającą spośród 39 popularnych roślin zielarskich1. Według naukowców z U.S. Department of Agriculture ich potencjał jest nawet czterdziestokrotnie wyższy niż w przypadku warzyw i owoców!

Rozmaryn w walce z drobnoustrojami

Kolejne badania wykazują przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze właściwości przede wszystkim olejku eterycznego, ale również metanolowych i wodnych ekstraktów rozmarynu2,3. Hamują one m.in. wzrost bakterii Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa oraz grzybów Candida albicans i Microsporum gypseum. Ekstrakt z rozmarynu zatrzymał również rozwój 28 z 29 drobnoustrojów powodujących schorzenia skórne (zapalenie skóry czy wyprysk łojotokowy)4. Jest również jedynym metanolowym ekstraktem roślinnym, który wykazywał aktywność antagonistyczną wobec bakterii powodujących próchnicę zębów (S. mutans i S. sanguinis)5.

Działanie przeciwutleniające rozmarynu

Analiza 51 roślin zielarskich dowiodła, że rozmaryn należy do 3 o najsilniejszym działaniu przeciwutleniającym6. Surowiec ten zapobiega tworzeniu się wolnych rodników oraz wyłapuje te już powstałe, by przekształcić je w mniej aktywne związki. Wykazano również, że jego składniki chronią lipidy przed utlenianiem w warunkach stresu oksydacyjnego i redukują uszkodzenia DNA błon komórkowych nawet o 40-50%7. U starszych myszy, których dietę wzbogacono o ekstrakt z rozmarynu, zaobserwowano znacznie niższy poziom reaktywnych form tlenu w hipokampie oraz mniejszą aktywność katalazy (enzymu katalizującego rozkład nadtlenku wodoru do wody i tlenu) w tkankach serca i kory mózgowej8.

Aktywność ta zależy przede wszystkim od obecności związków fenolowych i ich struktury chemicznej, jednak właściwości antyoksydacyjne wykazują zarówno liście rozmarynu, jak i otrzymywane z nich przetwory, ekstrakty i olejki z rozmarynu.

Zdaniem naukowców potencjał przeciwutleniający rozmarynu może wyjaśniać również jego ochronne działanie, w tym zdolność redukowania uszkodzeń chromosomów w komórkach krwi obwodowej9.

Działanie przeciwzapalne rozmarynu

Efektywność Rosmarinus officinalis w zwalczaniu stanów zapalnych jest porównywalna do tej, którą wykazują niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Działanie to jest możliwe dzięki obecności związków fenolowych (kwasu karnozowego i karnozolu), które m.in. hamują rozwój prozapalnych cytokin oraz zmniejszają prozapalną aktywność leukocytów i płytek krwi10. Potwierdzają to badania na myszach, u których indukowano stan zapalny i uszkodzenie płuc w wyniku narażenia na spaliny samochodowe. Już po 3 dniach podawanie im kwasu rozmarynowego w ilości 2 mg/kg masy ciała zredukowało ekspresję cytokin prozapalnych, dzięki czemu zmniejszyło się uszkodzenie płuc11.

Ekstrakty z liści rozmarynu wykazują również miejscowe działanie przeciwzapalne.

Rozmaryn a cukrzyca

W tradycyjnej medycynie ludowej sięga się po rozmaryn w leczeniu hiperglikemii, a testy na zwierzętach potwierdzają jego skuteczność. U królików z cukrzycą i uszkodzeniem komórek trzustki produkujących insulinę etanolowe ekstrakty z rozmarynu obniżały poziom glukozy we krwi, przy czym najlepsze efekty odnotowano przy dawce 200 mg/kg masy ciała12. Działanie to było silniejsze i bardziej długotrwałe niż po podaniu syntetycznego leku, a wynikało prawdopodobnie z ich protekcyjnego wpływu na komórki trzustki, umożliwiającego im aktywną produkcję insuliny.

Drugi mechanizm, który może być przydatny w prewencji i leczeniu cukrzycy, to zdolność rozmarynu do obniżania aktywności jelitowej α-glukozydazy. Jako jej inhibitor spowalnia nawet o połowę wchłanianie węglowodanów z jelita cienkiego, co zmniejsza poposiłkową glikemię i insulinemię - u zwierząt efekt ten osiągnięto już po 30 min od podania im ekstraktu z rozmarynu połączonego z maltozą lub sacharozą13.

Rozmaryn a przewód pokarmowy

Już od ponad 30 lat liście rozmarynu są zaaprobowanym przez Komisje Europejską sposobem walki z dyspepsją, czyli potocznie niestrawnością14.

Rosmarinus officinalis wykazuje też ochronny wpływ na błonę śluzową żołądka - jego skuteczność odnotowano w 96% przypadków zwierząt poddanych działaniu etanolu15. Z kolei nieoczyszczony ekstrakt hydroalkoholowy ograniczał w 44% tworzenie wrzodów trawiennych indukowanych indometacyną i 52% indukowanych rezerpiną16. Ochraniał przy tym śluzówkę żołądka przed działaniem kwasu solnego i pepsyny, ale nie wpływał negatywnie na wydzielanie kwasu żołądkowego.

Duże znaczenie ma tu fakt, że rozmaryn zwalcza również bakterie Helicobacter pylori, które odpowiadają nawet za 80% przypadków choroby wrzodowej żołądka i 90% choroby wrzodowej dwunastnicy.

Poza tym udowodniono także hepatoochronne właściwości rozmarynu lekarskiego. Jego wodne ekstrakty zapobiegały uszkodzeniom komórek u zwierząt, m.in. chroniąc hepatocyty przed zmianami histopatologicznymi oraz ograniczając o 73% poziom aminotransferaz alaninowej i asparaginowej w surowicy, których wzrost jest markerem uszkodzeń wątroby17.

Rozmaryn - zastosowanie

Rozmaryn jest przyprawą szczególnie popularną w krajach bałkańskich, gdzie jego świeże lub suszone liście dodaje się do mięs, wędlin i sosów. Nadają one potrawom żywiczny aromat, a dzięki rozkurczającym właściwościom wspomagają trawienie. Z kolei napary i oleje mają właściwości rozgrzewające, stąd wykorzystuje się je zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie (np. w aromaterapii czy w bólach reumatycznych).

Napar

1 łyżeczkę suszonych liści zalać szklanką wrzącej wody i zaparzać pod przykryciem przez 15 min. Picie naparu 3 razy dziennie poprawia trawienie i działa korzystnie na cały układ pokarmowy. Polecany jest również w okresie rekonwalescencji lub wyczerpania.

Wino

Ok. 60 g suszonych lub 200 g świeżych liści zalać 1 l wytrawnego czerwonego lub białego wina. Przelać do szczelnych słoików i macerować przez 10 dni, następnie przefiltrować.

Płyn do płukania ust

3 łyżeczki suszonych kwiatów lub liści zaparzać pod przykryciem przez 30 min w 0,5 l przegotowanej wody. Przecedzić, a po ostudzeniu przechowywać w lodówce. Taka płukanka odświeża oddech i wspomaga pielęgnację jamy ustnej.

Do kąpieli

4 łyżki świeżych listków rozmarynu zalać 1 l wody, dodać łyżkę oliwy z oliwek i całość zagotować. Odstawić na 20 min, a następnie wlać do wanny. Kąpiel działa silnie energetyzująco i antydepresyjnie, wzmacnia też odporność.

 

 
Zdjęcie przedstawiające dziki rozmaryn

Rozmaryn - metryczka

Występowanie: dziko w rejonie Morza Śródziemnego, nadaje się do uprawy w ogródkach i doniczkach.

Surowiec leczniczy: liście (Rosmarini folium), ziele (Rosmarini herba) i olejek (Rosmarini Oleum).

Pora zbioru: liście i ziele można zbierać przed cały rok, ale najwięcej aromatu mają przed okresem kwitnienia (marzec-czerwiec). Wtedy też należy zebrać je, jeśli mają być suszone.

Ważne: rozmaryn działa pobudzająco na układ krążenia (zwłaszcza stosowany do kąpieli lub nacierania), dlatego jest przeciwwskazany dla osób cierpiącym na nadciśnienie lub bezsenność. Z kolei naparu z rozmarynu nie powinno się pić w czasie ciąży lub menstruacji, ponieważ wpływa on na kurczliwość mięśni macicy.

Bibliografia

  1. Food Chem 2005; 91: 621-632
  2. Post Fitoter 2009; 1: 3-11
  3. Food Chem 2007; 100: 553-559
  4. Phytomed 2007; 14: 508-516
  5. Food Chem 2008; 110: 859-864
  6. Food Chem 2007; 104: 1372-1378
  7. J Agric Food Chem 2007; 55: 1193-1199
  8. Exper Gerontol 2009; 44: 383-389
  9. Mutat Res 2008; 657: 150-154
  10. Biochem Pharmacol 2008; 76: 91-97
  11. Free Radical Biol Med 2003; 34: 1060-1069
  12. J Ethnopharmacol 2008; 116: 64-73
  13. J Food Sci 2006; 71: 507-512
  14. Blumenthal M. The complete German Commission E Monographs: therapeutic guide to herbal medicines 1998; 197
  15. J Ethnopharmacol 1999; 67: 341-345
  16. I Ethnopharmacol 2000; 69: 57-62
  17. Life Sci 2005; 77: 266-278
Wczytaj więcej
Nasze magazyny